1 februari 2014 begon stormachtig en met veel regen. Zou dit een voorbode worden over het verloop van deze dag?
Vandaag zouden we voor de tweede maal naar Vlissingen rijden voor een wedstrijd tegen Seolto 6.
Zo tegen half een stapten we in de auto’s. Het navigatiesysteem ingesteld en gaan! Vanuit Klundert toch een hele rit natuurlijk, maar met wat versnaperingen en gezellig kletsen is het best te doen.
Toen we na een flinke rit de bordjes “zimmer frei” passeerden, sloeg de schrik om ons hart. Zonder AED bij de hand niet handig natuurlijk. Hadden we onbewust een verkeerd adres ingevoerd? We stopten bij een sporthal met de vorm van een oude Romney loods.
Voor de onwetende jeugd: Dit waren halfronde loodsen van stalen golfplaat die in de tweede wereldoorlog vaak als tijdelijk onderkomen werden gebruikt.
Dit gaf niet direct een vertrouwd gevoel. Een beetje naargeestig zelfs.
Maar gelukkig klopte het wel en waren we toch in Vlissingen aangekomen.
We herkenden het van de vorige keer.
De houten hekken, de gewelfde plafonds van de kleedkamers lieten ons denken dat we in de catacomben terecht gekomen waren en dat werkte waarschijnlijk intimiderend op ons team. Dat we ook nog op een planken vloer moesten spelen, het speelveld dat overal uit zwarte lijnen bestond, behalve de middenlijn (die was rood) maakte het er niet eenvoudiger op.
Daarnaast werden we bestraffend aangesproken, dat we aan de andere kant van het veld warm moesten lopen.
Oei, we dienen ons te houden aan een onbekende etiquette. We zagen in de kleedkamer wel de bordjes hangen met de 10 geboden (betreffende het gedrag in en rond de sporthal, voor de duidelijkheid).
Het ging over drugs, ongewenste intimiteiten, glas en etenswaren in de hal, het gebruik van audio-visuele apparatuur etc. maar over warmlopen was er niets vermeld.
Valt mijn telefoon trouwens onder audio-visuele apparatuur?
Foto’s en film maken, muziek en films afspelen. Het kan allemaal tegenwoordig. Had ik wellicht toestemming moeten vragen?
De eerste keer daar was ook al dramatisch verlopen. Toen iemand een pleister nodig had, werd er al gezegd dat we zelf voor pleisters moesten zorgen. We hadden er toen wel een gekregen, maar een warm gevoel hou je daar niet aan over, zoals je zult begrijpen. We hadden toen verloren met 12-2.
Kortom, als je zo moet beginnen, sta je al met 10 punten achter.
De wedstrijd zelf was sportief, maar erg zwaar. Alleen Marianne en Jaap wisten de bal in de korf te krijgen. De ruststand was 7-2. De tweede helft ging niet beter.
Toen de scheids affloot, was de stand weer 12-2.
Als je daar de 10 punten “achterstand” van af haalt, valt het niet eens tegen.
Toch geeft het te denken als je daar twee keer met 12-2 van verliest.
Mark had trouwens een mooie pleister bij zich, die hij netjes aan de balie inleverde. Een beteuterde dame nam die netjes aan en bedankte hem. Het is niet eens zeker of ze de hint hebben begrepen.
Natuurlijk hebben we toch nog gezellig aan een grote tafel gezeten. Zo zijn we dan ook wel weer.