Na 8 weken rust (het c1 speelde op 5 oktober zijn laatste wedstrijd) mocht het C1 EINDELIJK weer aantreden. 8 weken tussen de laatste veldwedstrijd en de eerste zaalwedstrijd was wel lang, dus was er de terechte vraag of er nog wel vormbehoud en -ontwikkeling had plaatsgevonden. En daarbij, dat zal iedere korfbalspeler beamen, de eerste korfbalwedstrijd van het seizoen is er altijd weer één van aftasten en weer (opnieuw) wennen aan de zaal.
Het C1 mocht aantreden tegen het C1 van Voltreffers. In het veldseizoen werd dan wel gewonnen van het C2 van de vereniging, maar tegen een C1 is altijd wel andere koek. Met Francien op de reservebank werd begonnen om 10.05 uur aan de wedstrijd. Wouter was niet helemaal lekker, dus besloten werd door Benjamin en Martiena om met hem wel te beginnen aan de wedstrijd zo lang als dat mogelijk was, en Francien voor Wouter in het veld te brengen.
Duidelijk was meteen dat dit C1 van Voltreffers een goed team was, beweeglijk met prima spel. En onze eerste 10 minuten waren er daadwerkelijk van aftasten en wennen aan de zaal. Met andere woorden, die eerste 10 minuten liepen totaal niet. Binnen afzienbare tijd was het dan ook 1-0 voor voltreffers. Gelukkig wist Esmeralda al vlot de 1-1 te scoren. Gelukkig wist ‘ons’ C1 de eerste 10 minuten zonder al te veel kleerscheuren door te komen, en begon het spel beter te lopen. Na 20 minuten hield Wouter het voor gezien, terwijl hij ook beter in de wedstrijd kwam en vooral verdedigend steeds de ‘ouwe’ leek te worden. Weinig lucht meer ‘krijgen’ en niet helemaal lekker zijn, was voor hem het einde van de wedstrijd. Francien nam zijn plek in, zoals van te voren gepland. Zij deed dat meteen met verve, en zat vanaf het begin lekker in de wedstrijd.
Voltreffers wist in de eerste helft nog 1 maal te scoren, en bracht de ruststand op 2-1. Wel terecht overigens. Voltreffers had het betere van het spel. Maar aangezien met deze stand echt alles nog mogelijk was, brachten Benjamin en Martiena nog een taktische troef op tafel. Knokkorfbal. Knokken voor iedere bal, er vol in gaan en niet versloffen. Uiteraard gebruik maken van de regels van het spel, en het feit dat de scheidsrechter veel door liet spelen.
Knokkorfbal werd het. Voor iedere bal werd gestreden, het werd Voltreffers steeds moeilijker gemaakt om bal uit ons aanvalsvak te komen. Met kunst- en vliegwerk werd de bal regelmatig nog in het vak gehouden. Anne van Drimmelen zorgde voor de terechte gelijkmaker: 2-2. Een kat en muisspel begon, beide ploegen hadden kansen over en weer, maar bij beide ploegen wilde de bal er niet meer in. De wedstrijd leek in een gelijkspel te gaan eindigen. Een wedstrijd die eigenlijk 2 winnaars verdiende. Een gelijkspel zou beiden een punt opleveren maar daar stak Marissa een stokje voor. Met nog zo’n 7-8 minuten te gaan, zorgde zij voor de 3-2. Zou ons C1 dan de winst naar zich toetrekken. Een billenknijpperiode begon. Zeker toen voltreffers, terecht, 2x een vrije bal en strafbal tegen kreeg. Die er, gelukkig voor ons en helaas voor Voltreffers, niet in ging.
Met het laatste bevrijdende fluitsignaal, kregen de spelers van het C1 een staande ovatie van de 4 meegereisde supporters/ouders.
De wedstrijd had door beiden gewonnen kunnen worden, als de uitslag andersom geweest, was het ook terecht geweest, een gelijkspel had ook een terechte uitslag geweest. Op naar de volgende wedstrijd!!!!!